سنگ های کمیاب - سری سه

عقیق سیاه

قرن ها سنگ عقیق به عنوان گوهری گرانبها و سنگی برای استفاده در جواهرات یا مجسمه های هنری کوچک بود. خواص سنگ عقیق نیز از نظر طلسم و جادوگری نیز از مواردی بود که توجه بشر از جمله ایرانیان باستان را به خود جلب می کرد.
نام آن برگرفته از رودخانه آگات (Achates) در شبه جزیره سیسیل ایتالیا مشتق شده است. احتمالا از بستر این رودخانه در دوران قدیم قلوه سنگ های عقیق بدست می آمده است. فیلسوف یونانی به نام تئوفراستوس‌ (Theophrastus) این گوهر را هنگامی که در قرن چهارم آن را در رودخانه کشف کرد عقیق (Agate) نامگذاری نمود.

کاسه ها و ظروف ساخته شده از جنس انواع سنگ عقیق ... در طول امپراتوری بیزانس (روم شرقی – قسطنطنیه) بسیار محبوب بودند، جمع آوری این کاسه ها در بین خانواده های اشرافی اروپا در دوره رنسانس متداول شده بود و که امروزه در بسیاری از موزه ها نظیر لوور فرانسه به نمایش گذاشته شده اند.

عقیق سیاه که با نام های اونیکس یا اسود هم شناخته می شود امروزه در جواهرات و صنایع مختلف استفاده می شود، این سنگ به خاطر رنگ تیره وسیاه خود در بعضی از موارد شیشه آتشفشانی نیز نامیده می شود. سختی این سنگ همچون دیگر سنگ های عقیق در رده ۷ قرار دارد که  ۳ درجه پایین تر از الماس سخت ترین کانی شناخته شده در زمین قرار می گیرد. این سختی که منجر به مقاومت خوب آن نیز در برابر ضربه هست باعث شده بود که انسانهای اولیه از آن به عنوان وسایل دفاعی و شکار استفاده کنند.

این سنگ امروزه در بسیاری از کشورهای جهان یافت می شود که مهمترین آنها استرالیا، اندونزی، برزیل، اتیوپی، چک و ترکیه می باشند.